کنه واروآ مهمترین آفت زنبور عسل
اندرسون و ترومن ، 2000
کنه واروآ با چسبیدن به بدن زنبور عسل در یک کلنی زنبور و با مکیدن ارگان های چربی زنبور را به مرور ضعیف می کند . این کنه حداقل پنج نوع ویروس خطرناک برای زنبور عسل را با خود حمل می کند است ،از جمله ویروس های عامل تغییر شکل بال (DWV).بیشترین میزان مرگ و میر در کلونی زنبور عسل معمولاً در اواخر پاییز تا اوایل مهر اتعاق می افتد . واروآ یکی از عوامل مهم استرس زا در کندو محسوب می شود .
خصوصیات فیزیکی کنه:
کنه ماده بالغ به رنگ قرمز مایل به قهوه ای است ، در حالی که نر سفید است. کنه های Varroa صاف و دارای شکل دکمه هستند. طول آنها 1-1.8 میلی متر و 1.5-2 میلی متر عرض دارند و هشت پا دارند.
کنه ها در یک چرخه 10 روزه تولید مثل می کنند. کنه ماده وارد سلول تولد زنبور عسل می شود. به محض اینکه سلول بسته شد ، کنه ماده تخم هایش را روی لارو می گذارد. کنه های جوان متولد شده، به طور معمول چند ماده و یک نر ، تقریباً همزمان با رشد زنبور عسل جفتگیری کرده و ماده هاروی لارو زنبور تخم می گذارند و پس از تولد زنبور جوان سلول را همراه با میزبان ترک می کنند و با حمله به دیگر زنبورهای کلنی و لاروها آلودگی را در سطح کلنی گسترش می دهند . این کنه ها ترجیحاً حجره های حاوی لاروهای نر را را آلوده می کنندچون نرها معمولا سه روز دیرتر از ماده ها متولد می شوند و به کنه این امکان را می دهد تاسه روز اضافه تر تولید مثل کند این می تواند باعث نقایص ژنتیکی مانند بال های ناقص و یاآلودگی با ویروس ها و قارچ ها در زنبور عسل شود.
کنه های بالغ برای تغذیه بر روی بدن زنبورهای بالغ و لاروها از چربی های بدن آنها یاbody fatty تغذیه می کنند .. از آنجا که این بدن چربی ها برای بسیاری از کارکردهای بدن مانند ساخت هورمون و تنظیم انرژی ، ایمنی بدن و سم زدایی از سموم دفع آفات بسیار مهم است ، زنبور عسل در حالت بسیار ضعیف باقی می ماند. کنه های بالغ در زیر صفحات شکمی زنبورهای بالغ زندگی کرده و تغذیه می شوند ، کنه های بالغ بیشتر در قسمت زیرین ناحیه متازوما در سمت چپ زنبورها و مواقع حضور در کندو مشخص می شوند .گاهی اوقات نیز در بالای بدن زنبور بالغ در منطقه مزوزوما ممکن است دیده شوند ، اما تحقیقات نشان می دهد که کنه ها در این مکان تغذیه نمی کنند بلکه سعی در انتقال به زنبورهای دیگر دارند.
کنه های ویرانگر واروا برای تغذیه در زنبورهای بالغ میزبان ، در درجه اول نه از همولنف که از بافت چربی یا body fatty در زنبور عسل تغذیه می کنند .
درنهایت زخم های باز به جا مانده از تغذیه به سایت هایی برای آلودگی و عفونت به احتمالا 18 سویه ویروس ناتوان کننده زنبور عسل از جمله ویروسهای RNA مانند ویروس بال تغییر شکل یافته عمل می کنند .
پویایی و رشد در جمعیت کنه ها ، عمدتا در زمانی است که بچه های زنبور عسل در دسترس هستند ، و هنگامی که هیچ تولدی یا تخمگذاری در دسترس نیست ،بشدت رو به کاهش می گذارد جمعیت کنه ها ظرف چند هفته در کندو می تواند تقریبا 12 برابر شود. افزایش جمعیت کنه ها در فصل پاییز از طریق کاهش تولد لاروها و سرایت کنه ها به لاروهای کارگر ،می تواند باعث کاهش سریع جمعیت و مرگ اغلب لاروها و ایجاد بحران در کندو شود .
پس از آلوده شدن کلنی به کنه مخرب واروا ، زنبور عسل به دو روش ممکن است آسیب ببیند :. در مرحله اول ، مصرف بدن چربی یا body fatty ، زنبورهای عسل بالغ و لارو را تضعیف کرده .وبه طور خاص باعث کاهش چشمگیر تخم ریزی و تولد زنبور عسل جدید در کلنی می شود. ، علاوه بر این ، زنبورهای کارگر بالغ آلوده طول عمر کمتری نسبت به زنبورهای عادی کارگر دارند و علاوه بر این نسبت به زنبورهای سالم علاقه کمتری برای خروج از کندو نشان می دهند ، که این می تواند به دلیل کاهش توانایی آنها در پیمایش راه دور به دلیل عدم توانایی در تنظیم انرژی برای پرواز باشد. در مرحله دوم کنه ها ناقل ویروس های مختلف ، به ویژه ویروس بال تغییر شکل یافته هستند که با کاهش جمعیت زنبورهای توانمند در کلنی ،کلنی را ازبین می برند.
کنه های واروا بعد از مراحل اولیه رشد زنبورهای کارگر جوان و بالغ شدن آنها ، معمولا زنبوران بالغ را رها کرده و به زنبورهای پرستار لاروها می چسبند ، زیرا زنبورهای پرستار مدت زمان بیشتری را در نزدیکی نوزادها سپری می کنند و این موضوع به کنه فرصت کافی برای تولید مثل رامی دهد.
گراف میکروسکوپی الکترونی از تخریب کننده واروآ بر روی بدن زنبور عسل